Oznaka: HDZ

Važno je da naglasimo da u susret predstojećim izborima za Evropski parlament u maju 2019. godine, HDZ u „političku utakmicu ulazi“ sa „konsolidovanim snagama“, u priličnoj meri jedinstveno i sa velikim uticajem administracije lidera stranke, Andreja Plenkovića. Nema sumnje, date pozicije HDZ u konstelaciji političkih snaga u Hrvatskoj pred „evropske izbore“, otkrivaju da u naredne četiri godine ne možemo očekivati značajnije izmene u spoljnoj i regionalnoj politici hrvatske vlade i države, što bi trebalo da izazove relativno viši stepen zabrinutosti kod aktuelnih vlada u regionu. U skladu sa svojim snažnim relacijama prema Nemačkoj, Hrvatska će održavati „sistem kontrolisane uzdržane napetosti“ prema političkim izazovima u regionu, posebno u odnosima sa Bosnom i Hercegovinom i Srbijom. Datu platformu promeniće jedino u slučaju značajnijih transformacija „evropske i američke političke agende“ prema zemljama Zapadnog Balkana ili u samoj Evropskoj uniji.

U Republici Srpskoj odnos snaga je jasan, vlast će formirati pobednici izbora Savez nezavisnih socijaldemokrata. Međutim, vladajuća većina će biti mnogo šira nego što se to u prvi mah i očekivalo. Pretpostavljalo se da Savez za pobedu ne može opstati ukoliko izgubi izbore, ali da će se gotovo u potpunosti rastasti, to je malo ko očekivao. Jedan od najdoslednijih kritičara vlasti u Republici Srpskoj, vođa Narodnog demokratskog pokreta, Dragan Čavić odlučio je da napusti opozicioni savez i prikloni se vlasti.

Nedavno je Mate Meštrović, sin čuvenog vajara Ivana Meštrovića, izjavio da je Njegošev mauzolej na vrhu Lovćena 1971. godine podignut (uz prethodno rušenje kapele SPC) „po nalogu komunističkih vlasti kako bi se od Srba u Crnoj Gori napravili Crnogorci“, te je objasnio da mu je njegov otac lično izložio navedene tvrdnje. Možda bi u datom kontekstu mogli da pronađemo razloge zbog kojih je „crkva na Rumiji“ nelegalna, ali i zbog čega bi trebalo, prema svetonazorima premijera Markovića, stanovnike Crne Gore koji slave početak istorijata zajedničke države sa Srbijom, kao i istorijske dane slave, zbog pobede u Prvom svetskom ratu, posmatrati kao „ludake“ i „ljude sa zlim namerama“. U državi u kojoj većinska nacija ima svega 45 procenata od ukupnog broja stanovnika i gotovo isto toliko populacije koja govori srpskim jezikom, ne možemo posmatrati kao zemlju sa „izgrađenim“ nacionalnim i državnim identitetom, bez obzira kojem „modelu“ političkog identiteta ista pripada.