TRIBINA: DESET STOLEĆA SRPSKE KNJIŽEVNOSTI

Slavimo osam vekova Srpske crkve od koje smo dobili ime i jezik i deset vekova srpske književnosti, a to znači da je bilo pismenosti i pre Svetog Save, a kako je to odavno i tvrdila književna nauka, bez pismenosti koja mu je prethodila ne bi bilo ni Svetog Save ni nemanjićke države, koja se nije mogla rascvetati bez korena, ni nastati ni iz čega ni početi niotkoga. Sve što je prethodilo ponovo se rodilo i pretvorilo kao ucelovljenje praveka i pamtiveka. Kultura svakog naroda i počinje sa pismenošću na sopstvenom jeziku. Od usmene književnosti čiju starost nismo izmerili, ali znamo da traje koliko i govor, od žitijske literature koja je prva zapisana, u vizantijskom srednjem veku, u hilandarskim, studeničkim i drugim kanonskim spisima, u stihu, pripovetkama, romanu i drami, sa književnoistorijskim tumačenjima i kritikama, sa životopisima i bibliografskim podacima, dakle od srednjovekovne književnosti, preko prosvetiteljske, „predvukovske“, građanske i narodne, do savremenog stvaralaštva, prošlo je i više od deset vekova. Sveobuhvatnim prikazom dosadašnjih naučno-metodološki potvrđenih saznanja, pokušaćemo da otkrijemo na koji način je srpska književnost determinisala i afirmisala srpski nacionalni identitet. Takođe, pokušaćemo da ustanovimo na koji način savremena književna prodkucija u Novom Sadu afirmiše proces realizacije Projekta „Evropska prestonica kulture 2021“.