fbpx

Boris Stojkovski je vanredni profesor srednjovekovne istorije na Odseku za istoriju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Rođen je 3. VI 1982. godine u Subotici gde je završio osnovnu školu i Gimnaziju. Oktobra 2000. godine upisao je istoriju na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu gde je diplomirao 2005. godine, a magistarsku tezu pod nazivom Trgovina robljem na Mediteranu u srednjem veku je odbranio 22. decembra 2008. godine. Tema doktorske disertacije mu je bila Crkvena istorija Srema u srednjem veku i ona je odbranjena 21. februara 2014. godine. Od 17. decembra 2007. godine je u radnom odnosu na fakultetu, u zvanju saradnika u nastavi iz uže naučne oblasti Medijevistika, na predmetu Opšta istorija srednjeg veka. A za asistenta je izabran 1. oktobra 2009, a zvanje docenta je stekao 2014. godine. Od 2019. godine je u zvanju vanrednog profesora.
Od oktobra 2006. do 1. februara 2007. godine, kao stipendista Fonda za mlade talente Ministarstva prosvete Vlade Srbije i jedan od 100 najboljih mladih naučnika, bio je u Mađarskoj na istraživanju vezanom za svoj magistarski rad. Februara 2010, juna 2011, marta-aprila 2013, februara-marta 2015, marta 2016, kao i aprila-maja 2017, odnosno maja 2018. godine kao stipendista Instituta DOMUS Hungarica Mađarske akademije nauka i umetnosti, proveo je po 4-6 nedelja na istraživačkim boravcima u Budimpešti. Član je Međunarodnog komiteta za preotomanske i otomanske studije (CIÉPO), Mađarskog vizantološkog društva, Spoljnog tela Mađarske akademije nauka za istraživače van Mađarske, zatim Društva za antičke studije Srbije, Međunarodnog centra za pravoslavne studije, Međunarodnog društva za mađarske studije i Naučnog društva vojvođanskih Mađara.
Bavi se istorijom Mediterana u srednjem veku, istorijom Vojvodine u srednjem veku, istorijom Ugarske i njenim vezama sa Vizantijom i muslimanskim zemljama, kao i istorijom Vizantijskog carstva i islamskih država i njihovim vezama sa jugoistočnom Evropom u srednjem veku. Boravio je u Budimpešti kao gostujući predavač po pozivu Mađarskog istorijskog društva, i predavanje je držao 20. marta 2014. godine na Filozofskom fakultetu Univerziteta Loranda Etveša u Budimpešti. Studentima srbistike istog univerziteta održao je predavanje po pozivu 11. marta 2015, 29. marta 2016, kao i 2. maja 2017. godine, dok je predavanje po pozivu na Teološkom fakultetu Reformatskog univerziteta Gašpar Karoli u Budimpešti održao 16. marta iste godine. U periodu od 5. do 9. decembra preko CEEPUS projekta je gostovao i držao nastavu na Univerzitetu Palacki u Olomoucu, Češka Republika. Od 26. marta do 1. aprila 2017. godine u okviru programa Erazmus plus bio je gostujući profesor na Univerzitetu u Pizi, a na istom univerzitetu u okviru istog programa razmene držao je nastavu i u periodu od 24. do 31. marta 2019. godine.
Učestvovao je na nekoliko desetina domaćih i međunarodnih naučnih skupova u Francuskoj, Rusiji, Turskoj, Mađarskoj, Češkoj, Slovačkoj, Poljskoj, Rumuniji, Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Crnoj Gori i Severnoj Makedoniji. Bio je aktivan na četiri projekta- jednom finansiranim od strane Republike (Vojvođanski prostor u kontekstu evropske istorije) i dva od strane Pokrajine (Srednjovekovna naselja na tlu Vojvodine. Istorijski procesi i događaji i na kratkoročnom projektu izrade didaktičko-edukativne igrice za unapređenje nastave istorije). Bio je angažovan na pokrajinskom projektu pod nazivom Interakcija kultura, privredni tokovi i socijalne strukture na tlu Vojvodine kao istorijski proces dugog trajanja (od Antike do 16 veka), koji je trajao od 2016-2020. godine i bio rukovodilac kratkoročnog pokrajinskog projekta pod nazivom Razvoj kulture putovanja u istoriografiji i kulturi kod Srba. Sem toga član je i tima na projektima Evropskog centra za slovenske studije (CEES) Univerziteta u Poatjeu, Francuska, kao i na projektu Mađarskog državnog arhiva u vezi sa pripremom za objavljivanje deftera Sremskog sandžaka. Bio je i deo tima na projektu srpsko-slovačke saradnje finansiranom od obe države, kao i na CEEPUS projektu kojim je rukovodio Univerzitet Komenskog iz Bratislave. Ima objavljeno dve samostalne i dve koautorske monografije, nekoliko desetina radova u domaćim i međunarodnim časopisima i zbornicima radova, kao i kolektivnim monografijama. Govori engleski, francuski, mađarski i makedonski jezik. Služi se italijanskim i bugarskim, a može osnovno da koristi (kao jezike izvora) grčki, latinski, arapski i turski.
Od februara 2018. godine drži tribine i piše eseje za Kulturni centar Novog Sada na raznorodne srednjovekovne teme. Držao je i niz tribina po Srbiji, a održava veoma bliske veze sa srpskom nacionalnom manjinom u Hrvatskoj i posebno Mađarskoj, za koje je takođe držao tribine i održavao druge vidove saradnje.